هر کجا ابلیس میشد از نخست

یک دوسه خوشه در آنجا میشکفت

برگذر زین چار طبع و شش جهت

تا به بینی کل جان، در عافیت

زانکه سهمی با سیاست در رهت

تا نه پنداری که راهی کوتهست

هرکه او صبری کند در عاقبت

پیشش آید عاقبت هم عافیت

های و هوئی میزنم در پردهات

لیک رازت بی برو گم کرده است

حال من آنست کاندر پردهات

سرنهادم آمده اندر رهت

هیچ سالک اندرین ره نامدست

کو بنومیدی ازین ره بازگشت

عقل تحقیقی رموز اینجا نیافت

گرچه بسیاری درین معنی شناخت

هم امیدی دارم اندر پردهات

هم مرا اینجا رسانی از رهت

عشق ما اینست هم در عاقبت

ره ندانی تا که جویی عافیت

راز تو بشناختم بر شش جهت

جمله یکی گشتم از روی صفت

آب چون با گل شود در یک جهت

رنگ وبوی گل شود در معرفت

چون برافتد صورتت از شش جهت

آنگهی روشن شود این معرفت

پرده بردار ای کمالت بی صفت

تا برون افتد ز پرده شش جهت

ای بسا عاقل که اندر عاقبت

بازدید او عاقبت در عافیت

نور دین ای ذات تو کان هنر

کان چه باشد؟ خود سراسر گوهرست

زنده همچون شمع از نور دلست

هر کرا تا بی ز مهرت در سرت

از برای نوعروس خاطرت

[...]

میل خلق جمله عالم تا ابد

گر شناسند واگر نه سوی تو است

جز ترا چون دوست نتوان داشتن

دوستی دیگران بر بوی تو است

جوع خود سلطان داروهاست هین

جوع در جان نه چنین خوارش مبین

جمله ناخوش از مجاعت خوش شدست

جمله خوشها بی‌مجاعتها ردست

مؤمنان را برد باشد عاقبت

بر منافق مات اندر آخرت