با مقامی در نمی سازیم و بس

ما سراپا ذوق پروازیم و بس

هر زمان دیدن تپیدن کار ماست

بی پر و بالی پریدن کار ماست

اهریمن

زرتشت

زنده رود

حوران بهشت

هست معشوقی نهان اندر دلت

چشم اگر داری بیا بنمایمت

«مرحله دوم ضبط نفس»

نفس تو مثل شتر خود پرور است

حب خویش و اقربا و حب زن

امتزاج ماء و طین تن پرور است

می نهد ساطور بر حلق پسر

با یکی مثل هجوم لشکر است

قلب مسلم را حج اصغر نماز

در کف مسلم مثال خنجر است

ربط اوراق کتاب ملتی

حب دولت را فنا سازد زکوة

زر فزاید الفت زر کم کند

این همه اسباب استحکام تست

گفت قاضی فی القصاص آمد حیوة

زندگی گیرد باین قانون ثبات

آنکه نازد بر وجودش کائنات

ذکر او فرمود با طیب و صلوة

در بدن داری اگر سوز حیات

هست معراج مسلمان در صلوت

وقت عصر آمد صدای الصلوت

آن که مؤمن را کند پاک از جهات

جنیان نر فساد انگیختند

با زنان آدمی آویختند

وز قدوم شوم دیوان‌، آن بهشت

گشت‌یخ‌بندان‌ و طوفان زای‌ و زشت

آن‌زمان خشکی زهم نگسسته بود

وان جزایرها بهم پیوسته بود

شاه‌ از آن‌ خشکی‌ به‌ مرز هند تاخت

تا سراندیب آمد و آرام ساخت

شغل آنان ورزش و برزیگری

گاوداری و مواشی‌ پروری

خانه‌ هاشان‌ خیمه و غار و درخت

کرده از چرم ددان انبان و رخت

لشکری مرد و زن و برنا و پیر

بر زمین هندوان شد جایگیر

جنگ‌خونین هر طرف بالاگرفت

سنگ‌ها درکاسهٔ سر جا گرفت

اهرمن را شاه بینی برکشید

سوی خیل خویشتن اندر کشید

تازیانه بر سر و رویش نواخت

بیخ نیزه بر دو پهلویش نواخت

پست باد آن کو درین فرخنده‌بوم

پای مردم را گشود از بخت شوم

قدرت و زور و توانایی تراست

ما همه عبدیم‌، مولائی تراست