هست پیدا نیک تنها از شما

کی بود خفاش را تاب ضیا

من خدایم من خدایم من خدا

فارغم از کبر و کینه وز هوا

راه را بنموده آن بحر صفا

خواجهٔ دنیا و دین خیرالورا

من خدایم من خدایم من خدا

فارغم از کبر و کینه وز هوا

بعد از این جوهر ندیدم از صفا

من نوشتم سر بی سر نامه را

من خدایم من خدایم من خدا

فارغم از کبر وکینه وز هوا

من خدایم من خدایم من خدا

فارغم از کبر و کینه وز هوا

روی تقلیدی بماندی مبتلا

تو کجا و سر توحید از کجا

من خدایم من خدایم من خدا

فارغم از کبر و کینه وز هوا

یافتم یک قطره از بحر صفا

ز آن بر آمد هر زمانی موج‌ها

من خدایم من خدایم من خدا

فارغم از کبر و کینه وز هوا

ای دریغا صوفیان با صفا

شان برفتند و بماندم مبتلا

شهسوار لو کشف شیر خدا

از خدا دانی جهان را رهنما

جمله فرزندان حیدر ز اولیا

جمله یک نورند حق کرد این ندا

ز اوّل آدم یکایک ز انبیا

از خدا در یوزه دارند این دعا

تاکندوالی ملک خود ورا

ز آنکه حقّ اوست جمله ملکها

مهدی و هادی و تاج انبیاء

بهترین خلق و برج اولیا

هر کرا حبّ تو باشد پیشوا

خلق را باشد یقین او رهنما

این چنین گفته است نجم الدین ما

آنکه بود اندر جهان از اولیا

گفت روزی مظهر سرّخدا

بود بنشسته بجمعی ز اولیا