بر در دونان، چو افتادم ز پای

هم تو دستم را گرفتی، ای خدای

باز در آن راه کج بنهاد پای

رفت با اهریمن ناخوب رای

تا نیفتادی، درین ظلمت ز پای

روشنی خواه از چراغ عقل و رای

گرگ راه است، این سیه دل رهنمای

بشکنش سر، تا ترا نشکسته پای

رای بد زد، گشت پست و تیره رای

سرکشی کرد و فکندیمش ز پای

کرد نفرین بر کسان کدخدای

که شبانگه ریختندم در سرای