زیر لت کردند آن خاصان تو

نی هم ایشان بلکه فرزندان تو

از تو تا سر منزل جانان تو

یکدوگامی پیش نبود جان تو

می کنی جان تا برآید جان تو

ای دریغا درد بیدرمان تو

تا عیان گردد سر پنهان تو

پرتو اندازد به عالم جان تو

ای خلیل من بحق جان تو

خواهم آن سر از تو در دامان تو

یا که دزدی هست در دکان تو

می رباید هرچه در انبان تو

جسم و جان ما فدای جان تو

هرچه باشد جز یکی قربان تو

ای تو قربانی و من قربان تو

من به قربان لب خندان تو

عرض کرد ای من فدای جان تو

این تن وجانم بلا گردان تو

خود زح لگیرم بود دهقان تو

مشتری گردد کمین دربان تو

که کنم این جان فدای جان تو

در بلا باشم بلا گردان تو

گفت کای صد چون منی قربان تو

منکه رفتم باد باقی جان تو

واهلم، ای جان فدای جان تو

که کنم این جان بلا گردان تو

خانه زان توست و ما خود زان تو

جمله سکان افق مهمان تو

آفتاب ای مه نهم پالان تو

بر زنم بر هم سر و سامان تو

جان تو بسته است چون بر نان تو

نانت گیرم تا بر آید جان تو

جان زهرا می‌شود قربان تو

لحظه‌ای دیگر بود مهمان تو

ای صبا دست من و دامان تو

جان من بادا فدای جان تو

ای گرفتار رسوم ایمان تو

شیوه های کافری زندان تو