هر که دنیا دار شد ترسان بود

پیشوای او همه شیطان بود

اصل معنی دوری خلقان بود

هرکه جست از مردمان انسان بود

پیش دانا مرتضا ایمان بود

پیش نادان غیر او آنسان بود

هم قوافی کان خوش و یکسان بود

زان سخن بسیار در قرآن بود

آفتابی هر که را در جان بود

گر بخندد همچو صبح آسان بود

در حرم گاهی که قرب جان بود

صد هزاران کعبه سرگردان بود

گرترا نان نرسد از حق زان بود

تادلت پیوسته سرگردان بود

درد میباید که بی درمان بود

تا اگر درمان کنی آسان بود

هر معانی کان ترا درجان بود

تا نپیوندد به تن پنهان بود

کعبه‌ای کانجا طواف جان بود

هرکسی را کی محل آن بود

زندگی دل ز عشق جان بود

عشق جان از غمزهٔ جانان بود

صد هزاران قطره یک عمان بود

چون زعمان بگذرد باران بود

در همه عالم ورا همتا نبود

همچو او در علم یک دانا نبود

هر دلی کان خانهٔ شیطان بود

شهر کفر است آن نه شهر جان بود

هر که از دنیای دون شادان بود

بی‌شکی در آتش سوزان بود

اندر این ره وصل با هجران بود

اندر این ره درد با درمان بود

گفتهٔ بهلول خود از جان بود

هرچه گوید آیت و برهان بود

بحر الطاف تو بی پایان بود

ناامید از رحمتت شیطان بود

ای برادر شرمی از ایمان بود

بی حیا از زمرهٔ شیطان بود

پادشه چون در ملا خندان بود

بی گمان در هیبتش نقصان بود