ور تو بااین ریش در دریا شوی

هم ز ریش خویش ناپروا شوی

گر بدانی محرم دلها شوی

در وجود خویشتن یکتا شوی

جهد کن تا مرهم دلها شوی

از نکوئی درجهان یکتا شوی

تو زخود بگذر که تا یکتا شوی

در معانیّ خدا بینا شوی

گاه خورشیدی و گه دریا شوی

گاه کوه قاف و گه عنقا شوی

سوی طاووسان اگر پیدا شوی

عاجزی از جلوه و رسوا شوی

صد چنین آری و هم رسوا شوی

خوار گردی ضحکهٔ غوغا شوی

چون بنادانی خود دانا شوی

روکنی بر تخت خود والا شوی

در ره معنی اگر دانا شوی

چون صدف در قعر این دریا شوی

دل به دریا ده که تا دریا شوی

نزد ما بنشین که همچون ما شوی

ساغر دُردی درد دل بنوش

تا دمی همدرد بودردا شوی

از بلا چون کار ما بالا گرفت

[...]

خاک شو تا مظهر اشیا شوی

گم شوی از خود ز خود پیدا شوی

تا جهان باشد جهان آرا شوی

تاجدار ملک «لایبلی» شوی

تو همی خواهی مرا آقا شوی

بندهٔ آزاد را مولا شوی