هر کرا با خویشتن کاری بود

نیست عاشق،خویشتن داری بود

گوئیش: مرد ریاکاری بود

اهل مشرب را به دل باری بود

لیک تا آیینه زنگاری بود

کی در آنجا صورتی ساری بود

این نه دشمن مهربان یاری بود

روز و شب بهر تو در کاری بود

هرکه را چنگال و منقاری بُوَد

درپی صید دل‌افکاری بُوَد

خوی بابا در ولد ساری بود

هرچه در چشمه به جو جاری بود

گر نشان یابیم ازو کاری بود

ورنه بی او زیستن عاری بود

هرکه را با خویشتن کاری بود

نیست عاشق خویشتن داری بود

محو هستی صحوهشیاری بود

آنچه خواب و این چه بیداری بود

وصف وحدت در همه ساری بود

حکم وحدت در همه جاری بود

معنی روحانی از باری بود

در جمیع ماسوا ساری بود

«علم را بر تن زنی ماری بود

علم را بر دل زنی یاری بود»

شیشه را بگداختن عاری بود

سنگ را بگداختن کاری بود