خسروا ای ‌آنکه قهرت روز رزم و گاه کین

چرخ را با تیره خاک ره برابر می‌کند

گر نبود آنکه بینی روز رزم اندر هوا

روزگار از بیم تیغت خاک بر سر می‌کند

حاجتت نبود به خنجر روز کین کز روی کین

[...]

معرفت شایسته باشد ورنه در صد عمر نوح

کی به طاعت جاهلی نوح پیمبر می‌شود

نام یزدان را مکرر چون نماید عارفی

در تنش هر ذکر نای روح دیگر می‌شود

ور کند نامش مکرّر جاهلی از روی‌ جهل

[...]

عارفان را شرم امروزست مانع از گناه

کز خدا غایب نمی بینند خود را یک‌نفس‌

زاهدان را هست حال باده‌پیمایی جبان

کاو ننوشد شب شراب از بیم‌فردای عسس

وقتی ار رحم آورد جلاد بر بیچاره‌ای

بر دو کس رحم‌ آورد پرورد‌گار از لطف‌ خاص

هم بر آن رحم آورد کز کشتنش بخشد امان

هم‌ بر این‌ رحم‌ آورد کز دوزخش سازد خلاص

کم‌خور ای‌ نادان‌ و بر این گفته کم‌جو اعتراض

زانکه بر این قول گفتار حکیمستم حکم

آنکه را صرف شکم شد حاصل عمر عزیز

قیمتش کمتر بود زان چیزکاید از شکم

ای امید ناامیدان ای پناه بیکسان

ناامید و بیکسم دست من و دامان تو

ای تو آن دریای بی‌پایان که در هم بشکند

نه سفینهٔ آسمان را موج یک طوفان تو

چون شوی در طی اسرار دو عالم گرم‌سیر

[...]

باادب باش ای برادر خاصه با دیوانگان

خود مگوکاورا نباشد بهره از فرزانگی

ای بسا دانای کامل کز پی روپوش‌ خلق

روز و شب بر خویش بندد حالت دیوانگی

شرح خاموشیت باید از زبان دل شنو

کز زبان هر زبان هر دل ندارد آگهی

غیر خاموشی نیارد گفتن از چیزی سخن

هرکه را افتد نظر بر روی یار خرگهی

ای دریغا خلق عالم بیشتر طفلند طفل

کز برای خنده می‌خواهند شیرین قصه‌ای

زان سبب در قصه باید رازها گفتن تمام

تا نباشد کودکان را در شنیدن غصه‌ای

هم مگر قاآنیا صاحبدلی پیدا شود

[...]