ای که رنگ جلوه در گلزار امکان ریختی

در خور طاقت به هر دل صاف عرفان ریختی

طاقت زهاد را از بوی می دادی به آب

بادهٔ دریا کشی در جام رندان ریختی

منعمان را ساختی سرمست صاف خوش دلی

[...]

ای که صاف مغفرت در جام عصیان ریختی

در فضای دل ز مهرت رنگ ایمان ریختی

بسکه پاشیدی در و یاقوت از دست کرم

آبروی قلزم و خون دل کان ریختی

زور بازوی ترا نازم که با گرز گران

[...]

تنگ عیشم دارد از بس دور چرخ چنبری

چون شمیم غنچه ام در دام بی بال و پری

همچو بوی گل قوی پروازم از پهلوی ضعف

هر نسیمی بال سعیم را نماید شهپری

خوب و زشت هر بد و نیکی برم روشن بود

[...]

گفت امام عرش مسند قاسم خلد و جحیم

آنکه بر فرقش برازنده است تاج انما

کادمی در خواب باشد تا به قید زندگی است

می شود بیدار چون زین قید سازندش رها

اهل تغییر از هر آن چیزی که می بینی به خواب

[...]

اینچنین فرمود در تعریف خاموشی به خلق

آنکه بر اهل جهان بعد از رسول الله مه است

خامشی به از سخن گفتن بود لیکن سخن

گر بود در وصف خاموشی ز خاموشی به است

این چه بیداد است ای شمشاد قامت می‌کنی

در شکرخندی نهان شور قیامت می‌کنی

جام بی‌مهریت بادا سرنگون زاهد چو چرخ

باده‌نوشان محبت را ملامت می‌کنی

در چنین فصلی که بوی گل به دامان هواست

[...]

موسم مستی است ایام بهاران های های

فصل گل را مغتنم دانید یاران های های

دست افشان پای کوبان می روم از خویشتن

رقص مستی سیر دارد می گساران های های

می روم افتان و خیزان تا بکوی می فروش

[...]

مقصد ظاهرپرستان است و اهل دل یکی

راه گو بسیار باشد، هست چون منزل یکی

چشم انصافت چو وحدت بین شود داند که هست

مسلک ارباب ظاهر راه اهل دل یکی