گشت دل را گرچه زلفت ای نکو اندام دام

یا که صبحم شد ز گیسوی تو خون آشام شام

باز هم بر خیز و ده آغاز تا انجام جام

روی بنما تا بری یکباره از اصنام نام

بر فرازد بیدق و بیرون کشد تیغ از نیام

نرم سازد زیر پای پیل اعدا را عظام

هم ملک او را سپاه و هم فلک او را غلام

آن وزیر حق چو بنشیند بر اسب انتقام