دل چو پر خون شد بدو دادم به قصدی ناصواب

ساختم آماده مستی را شرابی با کباب

گفتمش در دور خط خواهم لبت بوسید گفت

تشنه را آری سراب از دور بنماید سراب

مهر کی زان کینه ورجویم که در هر باب و فصل

[...]

میرزا فتح الله آذین بخش آئین سخن

دختری حورامنش طلعت گشودش از حجاب

زد رقم کلک صفایی روزمه از قول وی

عکس دور آسمانی ماهم آورد آفتاب

ای خدای لایزال ای رازق هر شیخ وشاب

صاحب دیوان ما گویا نمی داند حساب

من خراب از جور گردون بودم اما جور او

کردم ناگاهم خراب اندر خراب اندر خراب

خلق گوینم بروکن عرض حال اندر برش

[...]

ای به رفعت بارگاهت قبه کرده ز آفتاب

بر سرا پرده جلالت طره حوران طناب

گر نمی سائید رخ دائم به خاک درگهت

کی جهان آرا وعالمتاب می شدآفتاب

از توگرفرمان شودصادر که صلح آرندپیش

[...]

گفتم از گردون کنم اسب و زماه نو رکاب

تا ببوسم آستان خسرو مالک رقاب

باز گفتم نیست گردون را بسوی شاه راه

ماه نو را نیز نی با تیغ شه در جسم تاب

گفتم از خورشید سازم چتر و از کیوان خدم

[...]

طره پر پیچ و تابت از دلم بربوده تاب

چشم مست نیم خوابت از دو چشمم برده خواب

خال مشکین بر جمالت یا که در آزر خلیل

زلف پرچین بر عذارت یا بچهر خور نقاب

از شرار شعله خوی تو جمعی سینه سوز

[...]

آفتاب از شرم رویش رخ کند پنهان به ابر

ماه من از چهرهٔ خود گر براندازد نقاب

چون گذارد بر زمین پا سرو سیم اندام من

هر که بیند گویدش یا لیتنی کنت تراب

ابروی دلدار من مانا که محراب دعاست

[...]

سر و سیم اندام من، آن غیرت ماه تمام

آمد از کاشانه بیرون با دو زلفی پر زتاب

آسمانی رنگ دیدم در برش رنگین قبا

این سخن شد راست کاندر آسمان است آفتاب

گفتمش جانا! به وصلت می رسم ایا شبی؟

[...]

باز شد اسپهبد فرو رد را پا در رکیب

برد افسر از سردی نهیب با یک نهیب

هد هد باد بهاری بانشاط و فرو زیب

بر سلیمان حسین آمد عبیر افشان ز جیب

شاهد گل بود متواری دو روزی از حجیب

[...]

باز تا اینجا نبود اندر بر احباب باب

شد ز درد دوریت دور از دل بی‌تاب تاب

خشک شد از جوی چشم و دیده پر آب آب

چند در غفلت کند آن نرگس خوشخواب خواب

گر توانی بی تانی کن سوی میدان شتاب

کن عدو الله را انذار از بئس العذاب

وز نصیحت نائمان جهل را برهان ز خواب

هم برای کودکان تشنه کن تحصیل آب

آن حوادث‌های چرخ علوی و آن اضطراب

منع شیطان ز استراق سمع با تیغ شهاب

و آن علامتهای ارض سفلی و آن انقلاب

کاتفاق افتاد بعد از بعثت ختمی مآب

یک طرف ناایمنی از چشم ما بربوده خواب

یک طرف بر روی ما سد گشته راه نان و آب

ای سلیل بوتراب ای زاده ختمی مآب

اینکه کاری نیست مار او ارهنی زین عذاب

لاله بستان زهرا سرو باغ بوتراب

بی‌کفن غلطان به خون عطشان لب دریای آب

زیر تیغ شمر بهر آب دارد اضطراب

کام خشکش را ز آبی ترکن از راه ثواب

چون وصی و جانشین احمد ختمی مآب

کرد از شمشیر بن ملجم محاسن را خضاب

ساخت قلب ماسوی را در عزای خود کباب

رهسپار ملک جنت گشت زین دیر خراب

آن سوار نیک پی بگرفت از عارض نقاب

گشت روشن هر دو چشم آن دو شبل بوتراب

از فروغ نور وجه الله یعنی روی باب

از تعجب با پدر گفتند کی عالیجناب

ساخت ابن سعد بی‌دین خانه دین را خراب

یعنی اندر پیش چشم زینب بی‌صبر و تاب

بیکفن انداخت جسم شاهدین در آفتاب

سر بر آرای بوتراب از خاک بنگر در تراب

بهر پاس حرمت اهل حریم بوتراب

زاده هند جفا کردار آخر بی‌نقاب

دختر پیغمبر خود را سوی بزم شراب

به رشد از اشک (صامت) عالم امکان خراب

ای در آغوش عروس جهل روز شب بخوانب

یا مبر مال کسان را یا نما فکر جواب

می‌کمنی تا کی ز ظلم خود دل مردم کباب

هر که در فکر قیامت باشد و یوم حساب

این شنیده‌ستم که روز حشر با آن التهاب

شخص عاصی در حضور آید چو از بهر حساب

نامه اعمال خود بیند چو خالی از ثواب

لال گردد در حضور کردگار اندر جواب