گوش چون نافذ بود دیده شود

ورنه قل در گوش پیچیده شود

فرش بی‌فراش پیچیده شود

خانه بی‌مکناس روبیده شود

خبر منعمی شنیده شود

هوشمندی ز دور دیده شود

ابر از آن باد چون دریده شود

غرش رعد از آن شنیده شود

از چمن لاله‌هاش چیده شود

آب سیب رخش چکیده شود

مرد را جمله دل چو دیده شود

قیل و قال از کجا شنیده شود؟

هر چه در جنت تو دیده شود

هم ز کردارت آفریده شود

هرکه زین هر دو پروریده شود

دان که او نفس آرمیده شود

لیک چون پخته و رسیده شود

به سرا و دکان کشیده شود

غبار کوی تو گر توتیای دیده شود

بهرچه چشم گشایم بهشت دیده شود

بغیر من که ببزم وصال راهم نیست

کسی ندیده که پروانه پر بریده شود

بسر مزن که تنت را چو شمع بگدازد

[...]

پرده های چشم برچیده شود

ای بسا نادیدنی دیده شود

اندر آن روزی که برچیده شود

جامه ها از ساق تا دیده شود

بعد از آن هر دین پس ندیده شود

بر تو و ما هر دو بگزیده شود

گوئی که چسان جهان نوردیده شود

رودیده بدست آر که آن دیده شود

این بزم به پیش دیدهٔ اهل نظر

در هر نفسی چیده و برچیده شود