ای شرف ملک شاه مفخر دنیی تویی

پای نهاده به قدر بر سر شعر‌ی تویی

سِحر عدو را به خشم معجز موسی تویی

مرگ ولی را به مهر دعوت عیسی تویی

راز من کلّی تو میدانی تویی

هرچه گفتم بر زبان کلّی تویی

زهی ملکزاده‌ای که زیب دنیا تویی

بهشت اجلال را درخت طوبی تویی

سپهر اقبال را سهیل و شعری تویی

زمانه را از نخست مهین تمنی تویی

ای آنکه در طریق هدی رهنما تویی

بر جنّ و انس رهبر و میر هدی تویی

گر خوانمت خدا نه خدایی ولی خدا

چندان نموده در تو تجلّی که ها تویی

هم مظهر خدایی و هم مُظهر خدا

[...]