بفرمود تا لنبک آبکش

بشد پیش او دست کرده به کش

که گر هست بر زین که کینه کش

هم اکنون کشان آرمش زیرکش

یکی نامه از زال دارم بکش

به نزد فرامرز شمشیرکش

دگر شاه کاو را دلی کینه کش

دگر نیکمردی که تند است و کش

گر ز تیر تو پُر کنم ترکش

کمر کوه قاف گیرم کش

خیز و بنداز خواجه گربه ز کش

سر ز فرمان کردگار مکش

گر بزد مر اسپ را آن کینه کش

آن نزد بر اسپ زد بر سُکسُکش

هم‌چو کنعان سر ز کشتی وا مکش

که غرورش داد نفس زیرکش

بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آتش

بگو ایمطرب خوشگو نواهای خوش دلکش

ببزم سرور گیتی علاء ملک و دین هندو

که ترک آسمان بندد بخدمت بردرش ترکش

بیامد بر شاه طغرل تکش

باستاده و دست کرده به کش

همه گنج سقلاب را پیشکش

بیاورد در پیش سالار کش

دگر بار آن مقنع ماه دلکش

فتاد از چرخ گردان در کشاکش

علم عدل فرازد ممالکش

جگر ظلم گدازد تدارکش

علم عدل فرازد ممالکش

جگر ظلم گدازد تدارکش

مگر ملک فنا جاییست دلکش

که هرکس رفت کرد آنجا فروکش

همچو کنعان سرزکشتی وامکش

که غرورش داد نفس زیرکش

فلک را رشته جان در کشاکش

ز استغنای این معشوق سرکش

کمانها از درختان در کشاکش

بشاخی مبتلا هر بند ترکش

کمانداران چو مهرویان دلکش

زدند از هر طرف دستی به ترکش

چه اره چون زبان شعله سرکش

فگنده عاشقان را درکشاکش