ای عشق تو مایهٔ جنون دل من

حسن رخ تو ریخته خون دل من

من دانم و دل که در وصالت چونم

کس را چه خبر ز اندرون دل من

شد دیده به عشق رهنمون دل من

تا کرد پر از غصه درون دل من

زنهار اگر دلم بماند روزی

از دیده طلب کنید خون دل من

گر کرده بدی تو آزمون دل من

دل بسته نداری تو بدون دل من

گر آگاهی از اندرون دل من

زینگونه نکوشی تو به خون دل من

گردیده بدست رهنمون دل من

در گردن دیده باد خون دل من

ای عشق تو مایهٔ جنون دل من

حسن رخ تو ریخته خون دل من

من دانم و دل که در وصالت چونم

کس را چه خبر زاندرون دل من

شد دیده بعشق رهنمون دل من

تا کرد پر از غصه درون دل من

زنهار اگر دلم نماند روزی

از دیده طلب کنید خون دل من

ای یاد تو آفت سکون دل من

هجر و غم تو ریخته خون دل من

من دانم و دل که در فراقت چونم

کس را چه خبر ز اندرون دل من؟

باشد بتو دیده رهنمون دل من

جز مرکز غم نیست درون دل من

مسکین دلم از دیده بجان آمد از آنک

جز دیده کسی نریخت خون دل من

شد دیده به عشق رهنمون دل من

تا کرد پر از غصّه درون دل من

زنهار اگر دلم نماند روزی

از دیده طلب کنید خون دل من

ای ز لعل لب تو خون دل من

هیچ دل خون مباد چون دل من

آتشم در درون فکندی و هست

اخگری زآتش درون دل من

سوخت از سوز دل تنم ای کاش

[...]

شد دیده به عشق، رهنمون دل من

تا کرد پر از غصه درون دل من

ای مرهم زخم اندرون دل من

کونین ز عشق تو زبون دل من

من روی ترا وجه دیت می بینم

از بسکه گرانبهاست خون دل من

از آن تنها کند پرخون دل من

که هر دل را نخواهد چون دل من

بسختی چون دل لیلی دل او

بنرمی چون دل مجنون دل من

چه حالست اینکه چشمت بر دل غیر

[...]

روشن کند اشک لاله‌گون دل من

سوز غم ز اندازه برون دل من

پیکیست ز آتش درون دل من

چون اشک کباب جوش خون دل من

باشد ز سرشگ لاله‌گون دل من

چون شیشه می جوش درون دل من

دور از تو شرابی و کبابی که مراست

لخت جگر منست و خون دل من

رفتی تو و اشک لاله‌گون دل من

شد سلسله جنبان جنون دل من

چون گل که دمد ز خاک و خون دل من

خرگاه برون زد از درون دل من

گو همره اشک لاله‌گون دل من

بیرون نرود ز دیده خون دل من

پیداست که چیست در درون دل من

چون شیشه باده از برون دل من

طفلی که چو اشک لاله‌گون دل من

در جوش ازو بود درون دل من

با آنکه جگرگوشه مردم باشد

پرورده چو اشک من بخون دل من

زبیدادت ننالد چون دل من؟

که هر دم می کنی در خون دل من

ندانستی دلم را قدر و بسیار

بجوئی و نیابی چون دل من

تومعشوقی سزد شادان دل تو

[...]

شد دیده به عشق رهنمون دل من

تا کرد پر از غصّه درون دل من

زنهار که گر دلم نماند روزی

ازدیده طلب کنید خون دل من