نخواهد مِیْ وگرچه نوش باشد

کجا در نوش وی را هوش باشد

ارس را در بیابان جوش باشد

چو در دریا رسد خاموش باشد

مرده است که بی خروش باشد

نشتر خورد و خموش باشد

آن را که می و مطرب دلکش باشد

در موسم گل چرا مشوش باشد

گل نیست دمی بی می و مطرب خالی

ز آنروی همیشه وقت گل خوش باشد

اگرچه سیل بس باجوش باشد

چو در دریا رسد خاموش باشد