خواست تا پای بر ستور آرد

رخش در صیدگاه گور آرد

گهی بر پستهٔ او شور آرد

گهی بر شکّر او زور آرد

ز ناگه عین مستی شور آرد

ترا در عین مستی زور آرد

خوشم به هجر تو گر وصل صد حضور آرد

که این صفای دل افزاید آن غرور آرد

درآ بصحبت مستان که شمع قامت تو

بیکقدم که نهد صد صفا و نور آرد

بروزگار تو از صابری نشان نبود

[...]