بدانست کان خانهٔ اژدهاست

که جای بزرگی و جای بهاست

همه جنگ با شیر و نر اژدهاست

کجا اژدها از کفش نا رهاست

چنین داد پاسخ که دانش به است

که داننده برمهتران بر مه است

بزرگی یکی گوهر پربهاست

ورا جای در کام نر اژدهاست

جهان چون یکی هفت سر اژدهاست

کسی نیست کز چنگ و نابش رهاست

هر جانِ شریف کو شناسایِ ره است

داند که هر آنچه آید از جایگَه است

رنجی که رسد به‌تو نه از دورِ مَه است

کو نیز ز هرچه می‌رود، بی‌گنه است

ندانست آن یل که مرجانه است

کزین گونه اندر پی چاره است

چه سایه برش چرخ گردیده است

بلندیش برتر ز اندیشه است

که از کوه تا کوه لشکرگه است

ز نیزه صبا بر هوا گمره است

که با داد و بخشایش و دین شه است

نه ضحّاک جادوفش گمره است

آن خوش ار نفس شهوت و شره است

ورنه جای بخششم تبه است

شش جهت ملک را کار یکی در ده است

کز پس هفتم قران ملک به دست شه است

مادر هفت آسمان گرچه همه فتنه زاد

تا به مراد دلش حامله شد نه مه است

شه ره کون و فساد پاک شد از حادثات

[...]

گرچه ز اندوه جهان بر دل ما صد گره است

چاره عیش بسازیم که هم عیش به است

می خوریم از سر آزادی و دانیم که می

خوش کند حالت هر دل که ز غم پر گره است

پس ازین عشوه گردون به یکی جو نخرم

[...]

پهلوان کز همه شاهان به هنر روزبه است

تیغش انصاف ستان فلک عشوه ده است

پهلوان کز همه شاهان به هنر روزبه است

تیغش انصاف ستان فلک عشوه ده است

دِرّهٔ محتسب که داغ‌نِه است

از پی دوغ کم‌دهانِ ده است

درین پرده که‌انصافْ یاری‌ده است

اگر پرده کج نیاری‌، به است

عنان بازکش که‌اژدها بر ره است

فسانه دراز است و شب کوته است

که از هر سواد آن سیاهی به است

که آبی درو زندگانی‌ده است

یارب در آن کلاله چرا عقل گمره است

کان صد هزار حلقه شب رنگ بر مه است

هم در کنار سایه شمشاد اوست باغ

هم بر کران چشمه خورشید او چه است

نقش بهشت چیست از آن باغ یک گل است

[...]