منم آنکس که سخن را شرفم

منم آنکس که جهانرا لطفم

منم آنکس که زمن ناید بد

نیک بشنو که نه مرد صلفم

هم بعیوق رسیده سخنم

[...]

ترا من چون سگ اصحاب کهفم

که تا هستم برین درگاه وقفم

گر ببینم در رفته از کفم

رتبتی آید دگر در رفرفم

ای آنکه به یکرنگی تو متصفم

در بندگیت مقرم و معترفم

با «فاف» و «ر» و « الف ،ب » و «ه » ز کرم

بفرست بدست «غین » و « لام» و « الفم»

دل من هست چو عمان دهان شد صدفم

صدفم پر بود از گوهر وریزد به کفم

دارم از کار خود وکرده خود یأس ولی

باشد امید نجاتی به دل از لاتخفم

یوسف دین ودلم تا شده دور از بر من

[...]

دور دار ای آب، دامن از کفم

تا نسوزد ماهیانت از تفم

هین تو یوسف، من عجوز یوسفم

جز کلافی نیست زادی در کفم

تا بسوزد بیشتر دل زین‌ تفم‌

نِه‌ شراب‌ آتشینی‌ در کفم‌