عشق تو که همچو آتشم می‌آید

در خورد دل رنج‌کشم می‌آید

در بیم تو و امید تو پیوسته

زیر و زبر آمدن، خوشم می‌آید

شمعم که حریف آتشم می‌آید

وز اشک همه پیشکشم می‌آید

در سوز مصیبت فراقِ تو چو شمع

بر خویش گریستن خوشم می‌آید

چون یاد ز یار دلکشم می‌آید

سوزی به دل پرآتشم می‌آید

می‌خندم و خنده‌ام نمی‌آید خوش

می‌گریم و از گریه خوشم می‌آید