بُت گلرنگ راه خارکش زد

بنوک خارراهی سخت خوش زد

مه آتش پرستم آتش اندر جان غمکش زد

در آتشگاه رسوایی به خان و مانم آتش زد

عجب نبود اگر غش کرده تا محشر فتد آنکاو

ز دست ساقی مهوش دو جام صاف بیغش زد

گر از دور جنون شد روزگارم تیره نبود عیب

[...]

ذوالفقار آتشبار بر قریش آتش زد

تا بگنبد دوار شعله زان کشاکش زد

شور برق آن بتار بر سران سرکش زد

تا که سکه افرار بر قلوب بی غش زد