به امروز ما باز کی در رسیم

که تا پیش تازیم پیش از پسیم

یکی روستا بچه فرسیم

غلام و دل پاک فردوسیم

زاید از خلق او چو گل ز نسیم

دست چون چشم نرگس از زر و سیم

گل کافور بوی مشک نسیم

چون بناگوش یار در زر و سیم

ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم

بر شکّر گفته‌های سعدی مگسیم

در سنت شاعری به اجماع امم

هرگز من و سعدی به امامی نرسیم

ما به کوی تو سگانیم و به راه تو خسیم

این که پیش تو پس است، از همه رو نیز پسیم

بهر یک سجده به راه تو سراسر عشقیم

بهر یک بوسه به پای تو لبالب هوسیم

دیگران را چه کنی گرد رخ خویش سپند

[...]

هوا بر سر سبزه می‌ریخت سیم

مراغه همی کرد بر گل نسیم

من و تو دو هم صحبت و مونسیم

چو رفتیم کی باز با هم رسیم؟

در مشامت ز دو ماشوره سیم

می دهد بوی خوش انفاس نسیم

درین کار از تفاوت بی هراسیم

به پیراهن دری رأسا برأسیم

از برون چون مگس آلوده بشهد هوسیم

وز درون با ملک سدره نشین همنفسیم

گرچه در باغ جهان مرغ دل ما ننشست

چاره صبر است و تحمل که اسیر قفسیم

گلبن گلشن قدسیم بر اهل نظر

[...]

ساقی از آن چشمه کوثر نسیم

کآب رخ او داده ز گوهر بسیم

ساقی از آن چشمه کوثر نسیم

کآب رخ او داده ز گوهر بسیم

رونده چو بر برگ نسرین نسیم

دونده چو سیماب بر لوح سیم

دو بلورین حباب چشمه ی سیم

که برانگیزدش ز چشمه نسیم

چو بیدار شد شحنه، برداشت سیم

خرامید دامن کشان چون نسیم

بدو گفت شاه از تو گر واپسیم

برو شاد اینک که از پی رسیم

خوشا مرز ایران عنبر نسیم

که خاکش گرامی تر از زر و سیم

سودهٔ سیم همی پاشد بر دشت‌، نسیم

تا در و دشت توانگر شود از سودهٔ سیم