در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست

شکر ایزد را که رای را پستی نیست

دلبسته آز نیست گر هستی نیست

زر مست کند چه باشد از مستی نیست

ای شب ز می تو مر مرا مستی نیست

بیخوابی من گزاف و سردستی نیست

خوابم چو ملک بر آسمان پریده‌ست

زیرا جسدم بسی درین پستی نیست

گفتگویی که آن ز هستی نیست

غیر ذوق و صفا و مستی نیست

سرو را با قد تو هستی نیست

میلش الا به سوی پستی نیست

در دهان و میانت می بینم

نیستی هست، لیک هستی نیست

گاه گاهم به قبله بودی روی

[...]

ذوق پاکان زخم و مستی نیست

جاه نیکان به کبر و هستی نیست

با لعل لبت شراب را مستی نیست

با قد تو سرو را به جز پستی نیست

ما را دهن تو نیست می پندارند

با آنکه به یک ذره در او هستی نیست

دلا طریقهٔ عشّاق خود پرستی نیست

چرا که شیوهٔ مردان راه هستی نیست

چو خاک پست شو ار آبروی می طلبی

که میل آب روان جز به سوی پستی نیست

خراب بادهٔ شوقیم و عین بی خبری ست

[...]

هیچ دولت چو تن‌درستی نیست

هیچ محنت چو ضعف و سستی نیست

در پایه من سپهر را هستی نیست

در حوصله ام شراب را مستی نیست

با رتبه من چه صدر و چه صف نعال

آنجا که منم بلندی و پستی نیست

نیستی اراا رهی ز هستی نیست

نیستی، مرد چیره دستی نیست

ذوق پاکان به خم و مستی نیست

جای نیکان به کبر و هستی نیست

هست را نیستی و پستی نیست

نیست هم مستعد هستی نیست

آنکه را که اندر سر شور و عشق و مستی نیست

در وجود او یکجو جذبه الستی نیست

هم بلوح او نقشی غیر خود‌پرستی نیست

ره بهستی آن یابد‌کش نشان ز هستی نیست

ای توانگر که تو را فکر تهیدستی نیست

شام این دار فنا را سحر هستی نیست

شجر عمر تو را جز ثمر پستی نیست

این می‌ حب جهان قابل بدمستی نیست

کاندرین حال عیش و مستی نیست

غیر حرص و درازدستی نیست

ای آنکه ز علم تو برون هستی نیست

محو از نظرات بلندی و پستی نیست

در ملک وجود از ازل تا به ابد

جز دست تو ایدست خدا دستی نیست