هم گریة من ز چشم مست دگریست

هم خنده ز لعل می‌پرست دگریست

القصّه مرا چو صورت آیینه

هم گریه و هم خنده به دست دگریست

افلاک نه مست ماست مست دگری است

وین خاک نه پست ماست پست دگریست

زان کارگره خورد بدست من و تو

تا کشف شود که کار دست دگریست