خبر داری که در وصلت چسانم

که هر شب آه بر گردون رسانم

چو بدیدی که ز عشقت به چه شکل و به چه سانم

نپسندم که فریبی به فسون و به فسانم

مکن از غصّه زبونم، که نه بی‌دانش و دونم

تو مرا گر نشناسی بشناسند کسانم

ز رخت عهد نجویم، ز لبت شهد نجویم

[...]

برون آر از شمار واپسانم

به فر قربت ایشان رسانم

نیست جز فقر در طیلسانم

نیست جز عجز طی لسانم

سفله‌تر از همه ناکسانم

راست گویم خسی از خسانم