روز رزم او چو رایتهای او صف بر کشند

اختران از بیم سر در نیلگون چادر کشند

تیغ جان آهنج او چون بر کشد سر از نیام

خلق باید تا بمیدانش تن بی سر کشند

خون فشاند بر فلک چندان که حوران بهشت

[...]

گه به نوای علمش برکشند

گه به نگار قلمش درکشند

قافیه‌سنجان که سخن برکشند

گنج دو عالم به سخن درکشند

گاو که خرمهره بدو در کشند

چونکه بیفتد همه خنجر کشند

ور ازین دیوان و پریان سر کشند

جمله را املاک در چنبر کشند

مبادا که بر یکدگر سر کشند

به پیکار شمشیر کین برکشند

به نادانی ار بندگان سرکشند

خداوندگاران قلم در کشند

صورتش گر زانکه تا محشر کشند

جمله نقاشان عجب گر برکشند

گهی بر لب رود ساغر کشند

گهی رود سازند و می درکشند

دولتیان از تو علم برکشند

ظلمتیان رو به عدم در کشند

آه مشتاقانه گاهی برکشند

گه بسوی راه مقصد سرکشند