ان شیئا کله لا یدرک

اعلموا ان کله لا یترک

دوش با من لطفکی آغاز کرد آن دلبرک

کاب حیوان می‌چکانید از لب چون شکرک

گفت اگر بوس و کناری داری از من آرزو

در میان نه تا به جای آرد به جان این چاکرک

گفتمش زان عارض چون لاله‌ام یک بوسه بخش

[...]

ساده‌مردی ز عقل دور تَرَک

داشت در ده یکی ضعیف خرک

کل ما لیس کله یدرک

کله لا یجوز ان یترک

افسری از زرش عصابه و ترک

خیره زو چشم عقل و دیدهٔ درک

گل‌رخک گرم‌اختلاطک جانیک مه‌پیکرک

جاهلک لیلی‌وشک خوش‌نغمگک لب‌شکّرک

خوش‌ملنگک محرمک زنّارزلفک کافرک

شاهدک شنگ و ملیحک چابکک سیمین‌برک

گل‌لبک غنچه‌دهانک سادگک خوش‌باورک

خوش‌خرامک درفشانک خوش‌زبانک ماهرک

چاره‌سازک جان‌گدازک پاک‌بازک ساحرک

ماهرویک محرمک خوش‌اوّلک خوش‌آخرک

سرگرانک هم‌زبانک خوش‌بیانک ماهرک

شعرفهمک شعردانک شعرخوانک شاعرک

باب قصاب لذیذک چرب‌و‌نرمک پیکرک

دنبه‌دارک فربهک سرخ و سفیدک نادرک

طفل خرد اما به معنی بس سِتُرگ

کز بلندی خرد بنماید بزرگ

در اخلاص ار بود عیبی کند درک

در اعمال ار بود نقصی کند ترک

نبات آنهم بهنگام تحرک

بذکر و ورد حق جوید تبرک

صاحب‌الرأیا! رو صبح‌نشین روی خرک

رأی‌ها پیش نه و داد بزن های جگرک

پوت قند آید ازبهرتو و توپ برک

می‌دود پیشتر و می‌دهدت پیشترک

علف هرزه و درخت نرک

در گلستان نمی کشند سرک