هوا از نم تیغ شنگرف شد

ز مغز پریشان پر از برف شد

عمر رفت و روزگار اندر فراقت صرف شد

از غم روی تو موی قیرگونم برف شد

باز عمر ما که صرف دوری دلدار گشت

عمر زاهدبین که محونحو وصرف صرف شد

خون به چشمم می دهد هر دم که ریزد برکنار

[...]

مرا از خلق خستها شرف شد

که از راهم موانع برطرف شد

بعد از آنکه منقطع آن حرف شد

پیش آنها آشکار آن ظرف شد