×
بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴
در محفل ما و منم، محو صفیر هر صدا
نم خورده ساز وحشتم، زین نغمههای ترصدا
حیرتنوا افسانهام، از خویش پر بیگانهام
تا در درون خانهام دارم برون در صدا
یاد نگاه سرمهگون خواندهست بر حالم فسون
[...]
۱۲ بیت