بکش جان و دل تا توانی ز رشک

که رشک آورد گرم و خونین سرشک

بزرگان ز مهبود بردند رشک

همی‌ریختندی به رخ بر سرشک

همی‌ریخت بطریق خونین سرشک

همی رخ پر از آب و دل پر ز رشک

نشست و همی راند بر گل سرشک

از آن روزگار گذشته برشک

رخ ز دیده نگاشته بسر شک

وان سرشکش برنگ تازه زرشک

گل از بادهٔ ارغوانی به رشک

چکان از هوا مهرگانی سرشک

هم از خیری و گام چشم و زرشک

بشسته رخ هر یک ابر از سرشک

بدان سوک برکرده گردون ز رشک

رخ نیلگون پُر ز سیمین سرشک

ز قارن همه ساله بودیش رشک

ز کینش شب و روز راندی سرشک

سرو با قدت بگل خواهد فرو رفتن زرشک

گل زچهرت جامه رنگین سازد از خونین سرشک