طاقتش رفت از آنکه خورد نبود

خورشی جز دریغ و درد نبود

شیوهٔ معشوق خون خوردن بود

وین ز فرط دوستی کردن بود

شکر یزدان طوق هر گردن بود

نی جدال و رو ترش کردن بود

مایه خوبی غم بیچارگان خوردن بود

خوبی خورشید هم از ذره پروردن بود

ایکه عاشق میشوی از خون دل خوردن منال

عشق ورزیدن بخوبان خون دل خوردن بود

عاشقی هرچند افروزد چراغ دل چو شمع

[...]

مست خوبان خون خورد از دل بجای می بلی

عشق ورزیدن بخوبان خون دل خوردن بود

عاشقی شمعیست کافروزد چراغ دل ولی

اولش سوز و گداز و آخرش مردن بود

نباشد به کسی کو فرد نبود

نباشد دل که در وی درد نبود

شعار همه رشوه خوردن بود

دل جمله غافل ز مردن بود