چون زمانی گذشت سر برداشت

گفت با محرمی که دربر داشت

وانگهی بُرقع از قمر برداشت

مُهر خشک از عقیق‌ِ تَر برداشت

از رخ چو بتم زلف معنبر برداشت

یعنی ز سمن بنفشه ی تر برداشت

جز عارض چون صبح جهان افروزش

یک روز ندیدم که دو شب در برداشت

ساده دل چون ز خواب سر برداشت

دید گم گشته هر چه در بر داشت

چون تیر قلم گرفت و دفتر برداشت

خواجه زر و، من عشق و، هما پر برداشت

ناگاه ز پاگاه خری سر برداشت

افسار ز سرفگند و افسر برداشت

چون تیر قلم گرفت و دفتر برداشت

خواجه زر و، من عشق و، هما پر برداشت!

ناگاه ز پاگاه خری سر برداشت

افسار ز سر فگند و افسر برداشت!