خیره کشا، بد کنشا، ظالما!

این همه نیکان مکش و بد مکن

نیست شفیعت که گوید مکش

نیست حریفیت که گوید مکن

خدابین باش طاعت دمبدم کن

وجود بود خود کلی عدم کن

قوت نیکی نداری بد مکن

بر وجود خود ستم بیحد مکن

که یاد کسان پیش من بد مکن

مرا بدگمان در حق خود مکن

چو بد ناپسند آیدت خود مکُن

پس آنگه به همسایه گو بد مکُن

بنده باش و هرچه آید رد مکن

جز رضا دادن طریق خود مکن

بی تکلف چون درآید رد مکن

حالت مستان بجهد خود مکن

وسوسه را نام تعبد مکن

تفرقه را نام تجرد مکن

نان از آن سفره که خوردی بد مکن

بلکه بد تا خوب میباشد مکن

بر کسی‌ یعنی‌ دعای بد مکن‌

باب‌ رحمت‌ را به‌ خلقان سد مکن‌

تو ای شه چنین راه دین سد مکن

به خیره همی نام خود بد مکن