مرا یار در هفتخوان رخش بود

که شمشیر تیزم جهان‌بخش بود

جهانی نیکویی وصف رخش بود

دو عالم پر شکر یک پاسخش بود

ای آنکه روی تو بر مه فروغ‌بخش بود

غمت به خرمن دل‌ها چو آذرخش بود

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

ز بحر محبث این قطعه نوربخش بود

به پارسی بشمر نام‌های هفت اقلیم

[...]