قومی که حقست قبلهٔ همتشان

تا سر داری مکش سر از خدمتشان

آنرا که چشیده زهر آفاق ز دهر

خاصیت تریاق دهد صحبتشان

چون تو دیدی علو همّتشان

این همه کار و بار و عزتشان‌،

تا توانی مجوی صحبتشان

که مه ایشان مه نام و کنیتشان

به حیرت ماند رام از طاعت شان

هزاران آفرین بر همت شان

حجت انبیاست عصمتشان

ورنه شد چون من و تو خلقتشان