بدین ناله لهراسپ در خواب شد

که پیدا از آن دشت طهماسپ شد

بترسید و بغایت مضطرب شد

چنان شیری ز موری منقلب شد

دلش در بر چو مرغی مضطرب شد

چو گردون بیقرار و منقلب شد

دل خون و جگر پرخون بار دگرم شب شد

خونخواری امشب را اسباب مرتب شد

هر جام که ساقی داد از بخل مرا نیمه

چون یاد لبت کردم از گریه لبالب شد

بگرفت تب هجرم درد سر من اکنون

[...]

بعد ازان بر شتری راکب شد

بهر کاری ز میان غایب شد

مجنون زان بانگ در طرب شد

رقاص نشیمن طلب شد

خرد دیوانه ماند و در عجب شد

در آن گفت و شنید آن روز شب شد

میانشان حالهای بوالعجب شد

ببازیدند گو، تا روز شب شد

بعد از آن بر شتری راکب شد

بهر کاری زمیان غایب شد

چو آن روز قیامت هول شب شد

حیات خلق را گویی سبب شد

تو خورشیدی و روزم از تو شب شد

تو جانی وز تو جان من به لب شد

دو رکعت کز سرهردوجهان برخاستن باشد

به‌هرکس کو به شرع عشق بالغ گشت واجب شد

ابوالقاسم از آن پس حق نسب شد

که او را گورکانی خود لقب شد

باهل قشر و صورت منتسب شد

بلفظ بی حقیقت منقلب شد

بدینسان تا بکلی منجذب شد

یکی خود حب و محبوب و محب شد

چار فرد آمد طریق از ماه و سعد و منقلب شد

عاقبت دان ز آب و باد و خاک و آتش منشعب شد

بدین وسیله بر حکمران مُقَرَّب شد

رفیق و روز و هم‌آهنگ خلوت شب شد

به شغل دولتی آن مرده‌شو، مُجَرَّب شد

خلاصه صاحب عنوان و شغل و منصب شد