منزّه چون توئی من خود که باشم

که بی بود تو من هرگز نباشم

در این جنات اگر خواهی که باشم

حقیقت تخم نیکوئی بپاشم

هر چند که در شهر به رندی فاشم

وانگشت نمای جملهٔ اوباشم

یا رب تو مرا از درِ خود دور مکن

مگذار که رسوای جهانی باشم

دُر مدح تو تا که من باشم

بر سر افتخار می‌پاشم