ما دوش در مغانه بی‌باک زدیم

عالی علم کفر بر افلاک زدیم

از بهر بت مغانه‌ای کافرکیش

صد بار کلاه توبه بر خاک زدیم

آن روز که چون سرو سر از خاک زدیم

با دست تهی پای بر افلاک زدیم

دیدیم چو دلتنگی مرغان چمن

چون غنچه گل جامه جان چاک زدیم

آن روز که چون سبزه سر از خاک زدیم

چون لاله ز داغ آه غمناک زدیم

گشتیم چو غنچه بسکه از غم دلتنگ

چون گل به چمن جامه جان چاک زدیم