اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة
»
الفصل الاول - فی الطامات
»
شمارهٔ ۲
ما دوش در مغانه بی‌باک زدیم
عالی علم کفر بر افلاک زدیم
از بهر بت مغانه‌ای کافرکیش
صد بار کلاه توبه بر خاک زدیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از تجربه‌ای در مغانه (محل شراب‌خواری) سخن می‌گوید که در آن به دلخوشی و شجاعت پرداخته و به کفر و عدم اعتقاد به اصول متداول اشاره می‌کند. او به خاطر یک معشوق کافرپیشه، بارها توبه کرده و از سر اشتباهاتش پشیمان شده است.
هوش مصنوعی: دیشب در میخانه بی‌پروا وارد شدیم و با شجاعت به بررسی و شناخت عمیق افکار نادرست و ناپسند پرداختیم.
هوش مصنوعی: به خاطر عشق به معبودی که کافر است، بارها و بارها با ندامت و پشیمانی سر به خاک گذاشتیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آن روز که چون سرو سر از خاک زدیم
با دست تهی پای بر افلاک زدیم
دیدیم چو دلتنگی مرغان چمن
چون غنچه گل جامه جان چاک زدیم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.