احمد مرسل که خرد خاک اوست

هر دو جهان بستهٔ فتراک اوست

سیم سخن زن که درم خاک اوست

زر چه سگست آهوی فتراک اوست

جزو و کل برهان ذات پاک اوست

عرش و فرش اقطاع مشتی خاک اوست

آن خرد بخشی که آدم خاک اوست

جزو و کل برهان ذات پاک اوست

کعبه مثال بدن پاک اوست

عرش مثال دل دراک اوست

برآورده پیش تو این خاک اوست

به خاک اندرون جسم ناپاک اوست

صورت اشراق چو از خاک اوست

در ره معنی سگ چالاک اوست

خضر از لب تشنگان روی آتشناک اوست

یوسف از خیل اسیران گریبان چاک اوست

گر سری دارم به زلف خوبرویان دور نیست

کز پریشان خاطری پندارم آن فتراک اوست

بخت آنم کو، که گوید چون رسد بر تربتم

[...]

آن که چاک سینه ام از غمزه بیباک اوست

خنده صبح قیامت یک گریبان چاک اوست

باده عشق از سبکروحی به ما آمیخته است

ورنه روی آسمان نیلی ز دست تاک اوست

برق می بوسد زمین خاکساران را ز دور

[...]

آن که داغ لاله زار از روی آتشناک اوست

سینه ما چاک چاک از غمزه بیباک اوست

آن که چون مجنون مرا سر در بیابان داده است

حلقه چشم غزالان حلقه فتراک اوست

می کند روشندلان را تربیت دهقان عشق

[...]

خرد پرور از پیکر خاک اوست

زبان ساز دی از بر تاک اوست