گر او را کمندی بود ماه‌گیر

مرا هم کمندی بود شاه‌گیر

واگهی‌اش نه که شود راه گیر

دودهٔ این گنبد ِ روباه گیر

گر روی این ره یکی همراه گیر

بعد از آن رو دامن آن شاه گیر

گر روی این ره دامن آن شاه گیر

بعد از آن دست یکی همراه گیر

بگذر از خود راه الااللّه گیر

گر ببینی راه جمله راه گیر

نزاری پی خاطر شاه گیر

نه در خاطر از دشمن اکراه گیر

مژگان‌ گشا جهان ته بال نگاه ‌گیر

صیدت به زیر پاست ز شاهین ‌کلاه‌ گیر

بال هما ز شش جهتم سایه‌افکن است

اقبال ‌گو کلاغ به بخت سیاه ‌گیر

ای غرهٔ تمیز وبال جهان تویی

[...]

موسیا سوی مداین راه گیر

راه بر کوی دل آگاه گیر