بی‌نام و نشان چون دل و جانم کردی

بی‌کیف طرب دست زنانم کردی

گفتم به کجا روم که جان را جانیست

بی‌جا و روان همچو روانم کردی

من پیر فنا بدم جوانم کردی

من مرده بدم ز زندگانم کردی

می‌ترسیدم که گم شوم در ره تو

اکنون نشوم گم که نشانم کردی

هم‌دست همه دست‌زنانم کردی

دو گوش کشان همچو کمانم کردی

خاییده به هر دهان چو نانم کردی

فی‌الجمله چنان شد که چنانم کردی

فارغ ز غم سود و زیانم کردی

آسوده ز محنت جهانم کردی

ای عشق ترا چه شکر گویم که چنانک

میخواستم آخر آنچنانم کردی

فارغ ز غم سود و زیانم کردی

آسوده زمحنت جهانم کردی

ای عشق ترا چه شکر گویم که چنانک

می‌خواستم آخر آن چنانم کردی

فارغ ز غم سود و زیانم کردی

آسوده زمحنت جهانم کردی