دین سره نقد‌یست به شیطان مده

یارهٔ فغفور به سگبان مده

یارب تو مرا نخست ایمانم ده

دردی دارم به لطف درمانم ده

چون زلف بتان نیک پریشان حالم

جمعیت خاطر پریشانم ده

از بد این سگان امانم ده

هر چه آنم به است آنم ده

خوشا در پای او مردن خدایا بخت آنم ده

نشان اینچنین بختی کجا یابم نشانم ده

نثاری خواهم ای جان آفرین شایستهٔ پایش

پر از نقد وفا و مهر یک گنجینه جانم ده

سخن بسیار و فرصت کم خدایا وصل چون دادی

[...]

از کف خود ملک جاویدان مده

ملک جاویدان زکف ارزان مده

عطارد پسر شکر ز مرجانم ده

عنابی از آن لبان خندانم ده

به دانه بهل به زنخدانم بخش

بردار سپستان و دو پستان و دو پستانم ده