حکیم رانده را نوشیروان خواند

بدان خواری عزیزش همچو جان خواند

سپهرش در ازل شاه جهان خواند

قضا هم ثانی صاحبقران خواند

بهار آمد که بازم گل به باغ و بوستان خواند

به گوشم ناله بلبل هزاران داستان خواند

به مرغان بهاری گو که این مرغ خزان‌دیده

دگر سازش غم‌انگیز است و آواز خزان خواند

دل وامانده‌ام بس همرهانش کاروانی شد

[...]