آوازهٔ جمالت چون از جهان برآمد

آواز بی‌نیازی از آسمان برآمد

تا پرده گشت مویت در پرده رفت رویت

روز جهان فرو شد راز نهان برآمد

هر کو چو شمع پرورد از آتش تو جان را

[...]

چو لعل آفتاب از کان بر آمد

ز عشق روز، شب را جان بر آمد

سرمست به بوستان برآمد

از سرو و ز گل فغان برآمد

با حسن نظارهٔ رخش کرد

هر گل که ز بوستان برآمد

نرگس چو بدید چشم مستش

[...]

دو دم از خلق آن حیران برآمد

یکی بی جان دگر با جان برآمد

پدر از من ز خان و مان برآمد

ولیکن گل ز تو از جان برآمد

شعله ز تنش چنان برآمد

کش دود ز استخوان برامد

چوحاجی احمد کل از در شیخ

جدا افتاد زو افغان برآمد

روان بر منظر آن حاجی نی زن

طربناک و خوش و خندان برآمد

چو تابستان رسید و شد هوا گرم

[...]

چو یوسف را ازان بو جان برآمد

ز جان حاضران افغان برآمد

چو گنج از خانهٔ ویران بر آمد

تو گفتی یوسف از زندان برآمد