گر پخته‌ای ای خواجه مِیِ خام طلب

جامه گرو باده کن و جام طلب

تا چند ز حاتم و فریدون گوئی

رو داد و دهش ز اهل اسلام طلب

با دوست نشین و باده و جام طلب

نوش از لب آن سرو گل‌اندام طلب

مجروح چو راحت جراحت طلبد

گو از سر نیش زین حجام طلب

غیر افسردگی از زینت دنیا مطلب

گرمی جامه پشمینه ز دیبا مطلب

نیست با وسوسه داران تعلق آرام

تن آسوده ز طوفانی دریا مطلب

شکم از لقمه چو پر شد، ز دل نوا مطلب

جرس ز پنبه چو پر گشت، از آن صدا مطلب!