کند تازه این بار کام ترا

برآرد به خورشید نام ترا

کرده از لعل و دُر کرامت را

پر گهر دامن قیامت را

ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را

ای خواجه نمی‌بینی این خوش قد و قامت را

دیوار و در خانه شوریده و دیوانه

من بر سر دیوارم از بهر علامت را

ماهیست که در گردش لاغر نشود هرگز

[...]

چون بدیدم لطف و اکرام ترا

وآن سلام سلم و پیغام ترا

چون نبیند کسی تمام ترا

چون بداند که چیست نام ترا؟

عشرت بادا صبح تو و شام ترا

آغاز تو را خوشی و انجام ترا

شبهای ترا باد نشاط شب عید

نوروز ز هم نگسلد ایام ترا

مهیا شو دلا در عشق انواع ملامت را

که سنگ کم نمی باشد ترازوی قیامت را

ازان پیوسته دارم بر جگر دندان نومیدی

که کافی نیست پشت دست من زخم ندامت را

چو خورشیدست پیدا راز عشق از سینه عاشق

[...]

ز خط اندیشه نبود چهره آن سرو قامت را

نمی پوشد حجاب ابر خورشید قیامت را

شود شود که شود چشم من مقام ترا

شود شود که بینم صباح و شام ترا

شود شود که شوم غرق بحر نور شهود

بدیده تو به بینم مگر بکام ترا

شود شود که نهم روی مسکنت بر خاک

[...]

دایم نبود جوانی ایام ترا

صبح پیریست در پی، این شام ترا

فرداست که در دفتر ایام، اجل

از قامت خم حلقه کند نام ترا

گر می‌شنوی زاهد با ما به خرابات آی

در کش دو سه پیمانه بپذیر ملامت را

در راه ملامت مرد پیدا شود از نامرد

ورنه همی می‌دانند این راه سلامت را

ز آغاز پشیمان باش از نفس پرستیدن

[...]