گر دل اندر شعر بندم وز هوا خالی کنم

مردمان را یکسر اندر شعر خود غالی کنم

بر آنم که این پرده خالی کنم

درین پرده جادو خیالی کنم

بمن ده که دفع ملالی کنم

درین جهل کسب کمالی کنم

با مه کچکول پز گفتم که حمالی کنم

پیش کچکول تو یک ساعت دلی خالی کنم

زان پری چون شیشه تا کی شکوه‌ای خالی‌ کنم

می‌رود دامانش از کف‌ گر دلی خالی ‌کنم

جنس حیرت گرم دارد روز بازار جمال

کاش من هم یک نگه آیینه دلالی ‌کنم

خاک من دارد سحر در جیب و خاری می‌کشد

[...]

ببخشای اگر عجز نالی کنم

بپوزش دل از درد خالی کنم

پَست‌ ها را تا مگر عالی‌ کنم‌

بر علوŸ اعتلاء، والی‌ کنم‌

باش که حالا به تو حالی کنم

دِقِّ دل خود به تو خالی کنم