ما عاشق و عهد جان ما مشتاقیست

ماییم به درد عشق تا جان باقیست

غم نقل و ندیم درد و مطرب ناله

می خون جگر مردم چشمم ساقیست

چنان عطّار اندر دیده باقیست

که مانده مست او حیران ساقیست

ور سر مویی ز وصفش باقیست

او نه از عرش است او آفاقیست

اهل دل را حیاتشان باقی‌ست

جانشان هم شراب و هم ساقی‌ست

دو ده گذشت ز ماه و ده دگر باقی ست

شکایت از ده باقی ز فرطِ مشتاقی ست

که می دهد سه قدح از پیِ دوگانۀ فرض

که عقل منتظرِ یک اشارتِ ساقی ست

ز برقِ پرتو مَی خاست جوهرِ آتش

[...]

تا سر مویی از ریا باقیست

هر چه گویی تو محض زراقیست

تا ترا مدح دیگری ساقیست

از طبیعت هنوز پر باقیست

ساقی قدحی در ده گر هیچ می ات باقیست

کز سوختگی جانم در غایت مشتاقیست

گر خادم مسجد را قندیل بکف بینم

از شوق دلم گوید کاین ساغر و آن ساقیست

معنی طلب از باطن بگذر زره ظاهر

[...]

می آینهٔ جمال ساقی‌ست

در جام جم جلال باقی‌ست

می آینهٔ جمال ساقی‌ست

در جام جم جلال باقی‌ست

می آینهٔ جمال ساقی‌ست

در جام جم جلال باقی‌ست

می آینهٔ جمال ساقی‌ست

در جام جم جلال باقی‌ست

می آینهٔ جمال ساقی‌ست

در جام جم جلال باقی‌ست

می آینهٔ جمال ساقی‌ست

در جام جم جلال باقی‌ست

می آینهٔ جمال ساقی‌ست

در جام جم جلال باقی‌ست

می آینهٔ جمال ساقی‌ست

در جام جم جلال باقی‌ست

می آینهٔ جمال ساقی‌ست

در جام جم جلال باقی‌ست

می آینهٔ جمال ساقی‌ست

در جام جم جلال باقی‌ست

از جان منت فراغ اگر ایساقیست

تا جان بودم امیدواری باقیست

مشتاقم از آن، بدیدنت گستاخم

گستاخی من ز غایت مشتاقیست

ساقی دل ما سوخته از مشتاقیست

بازآ که طبیب درد مستان ساقیست

جان دادن امیدست مرا در قدمت

تا جان بودم امیدواری باقیست